باب اول آيات سوم و چهارم

باب اول آيات سوم و چهارم

1 : 3

چونكه مي دانيد كه امتحان ايمان شما ، صبر را پيدا مي كند .

{jwplayer}http://www.busyweb.org/eichurch/Audio/06.mp3{/jwplayer}

در رابطه با اين آيه متوجه منظور يعقوب شده ايم كه امتحان ايمان ما صبر يعني ( استقامت و پايداري ) در ايمان را را براي ما بوجود مي آورد .   صبر يكي از ميوه هاي روح القدس است كه به معني حِلم آمده است .  حليم بودن و در صبر بودن يكي از نشانه هاي توكل به خدا است كه با ايمان خود انتظار وقوع عمل خدا را انتظار مي كشد .  صبر و حِلم در زندگي ايماني ما مهم است .  براي همين خداوندمان عيسي مسيح در مرقس 13 : 13 چنين مي فرمايد :

مرقس 13 : 13

و تمام خلق به جهت اسم من شما را دشمن خواهند داشت اما هر كه تا به آخر صبر كند نجات يابد .

لوقا 21 :‌9

و چون اخبار جنگها و فساد ها را بشنويد مضطرب مشويد زيرا كه وقوع اين امور اول ضرور است .

اين مطلب حتي بين مردم عامي و عادي نيز مطرح است كه مشكلات انسان را مي سازد به عنوان مثال چارلز كِتِرينك مي گويد :

مشكلات ، سبب پيشرفت است ، براي من خبر خوش نياوريد بلكه خبر مشكلات .

1 : 4

لكن صبر را عمل تام خود باشد تا كامل و تمام شويد و محتاج هيچ چيز نباشيد .  ت ق

و وقتي بردباري شما كامل شود ، شما انسانهاي كامل و بي نقصي شده و به چيزي محتاج نخواهيد بود .  ترجمه مژده براي عصرجديد

منظور يعقوب از كامل و تمام اين است كه ما ايمانداران بالغ و رشد كرده باشيم .  معني رشد در كلام خدا ، داشتن رابطه درست با خدا بر اساس كلام او و دوست داشتن خدا با تمامي جان و دل مي باشد .  اين رابطه درست و سر سپردگي كامل ايماندار را رشد مي دهد .

تثنيه 18 : 13

نزد يَهُوَه خدايت كامل باش .

تثنيه 6 : 5

پس يَهُوَه خداي خود را بتمامي جان و تمامي قوت خود محبت نما .  ( عاشقانه دوست داشته باش )

( عاشقانه = ديوانه وار )

متي 22 : 37 – 38

اي استاد كدام حكم در شريعت بزرگتر است ؟  عيسي ويرا گفت : اينكه خداوند خداي خود را به همه دل و تمامي نفس و تمامي فكر خود محبت نما .

1 تسالونيكيان 2 : 10

شما شاهد هستيد و خدا نيز كه به چه نوع با قدوسيت و عدالت و بي عيبي نزد شما كه ايماندار هستيد رفتار نموديم

( پاكي ،  درستي و بي عيبي )

براي همه ما مقداري طبيعي است ، وقتيكه مشكلات و جفاها مي آيند ، خود را گم كنيم و مضطرب گرديم .  در چنين مواردي است كه خدا مي خواهد ما با تمام وجود با اين مشكلات با ايمان برخورد نماييم و سعي نكنيم كه آنها را با قدرت و خِرَد خود حل نماييم .  اگر خدا را با تمام دل و جان دوست داريم ، پس در برابر مشكلات نيز بايد با تمام دل و جان به او اعتماد نموده و بر او توكل نماييم .  اين خدا است كه در چنين توكلي هر چيزي و شخصي را براي خيريت ما بكار خواهد گرفت .

امكان دارد كه ما در برابر مشكلي قرار بگيريم و دعا كنيم ولي مشكل برداشته نشود .  ما نبايد مضطرب گرديم و مايوس ، بلكه بر عكس همانند يك ايماندار رشد كرده و بالغ و با داشتن شناخت از اين خداي زنده و مقتدر در انتطارِ رهايي از آن به سر بريم .

هيچ مشكلي وجود ندارد كه از خداي ما بزرگتر باشد .  اگر خدا گاهاً اجازه مي دهد كه آن مشكل بماند ، پس فيض خود را نيز با آن مشكل همراه مي سازد .

2 قرنتيان 12 : 7 – 10

و تا آنكه از زيادتي مكاشفات زياده سرافرازي ننمايم ، خاري در جسم من داده شد فرشته شيطان تا مرا لطمه زند مبادا زياده سرافرازي نمايم .  و در باره آن از خداوند سه دفعه استدعا نمودم تا از من برود .  مرا گفت فيض من ترا كافي است زيرا كه قوت من در ضعف كامل مي گردد ، پس به شادي بسيار از ضعفهاي خود بيشتر فخر خواهم نمود تا قوت مسيح در من ساكن شود .

غلاطيان 6 : 11

ملاحظه كنيد چه حروف جلّي بدست خود به شما نوشتم .    حروف درشت .

بعضي اوقات هم هست كه مشكلات ما از ما برداشته مي شود و اين زماني است كه ما درس خود را در آن مشكل ياد گرفته باشيم .

در تصفيه خانه وقتي مواد به ذوب خود رسيدند ، اگر ذوب دهنده راضي بود آنوقت آتش را خاموش

مي نمايد .

مزمور 4 : 1

اي خداي عدالت من ، چون بخوانم مرا مستجاب فرما ، در تنگي مرا وسعت دادي ، بر من كرم فرموده دعاي مرا بشنو .

هرگاه پريشان بودم ، تو به فرياد من رسيدي .