« اما كليسا به جهت او … دعا مي كردند » ( اعمال رسولان 12 : 5 )
دعا آن حلقه اي است كه ما را به خدا وصل مي كند ، دعا پلي است كه دو سوي پرتگاه را به هم مي پيوندد ، كه ما را از دره هاي عميق از ميان همه خطرها و زحمات عبور مي دهد.
كليساي اوليه چه تصوير زيبايي از رسولان و قدرت عظيم دعا ارائه مي دهد . پطرس در زندان است و يهوديان احساس پيروزي مي كنند ، هيروديس جلاد اختيار تام دارد و آماده ، منتظر طلوع آفتاب است تا خون رسول مسيح را بريزد. اما « كليسا به جهت او نزد خدا پيوسته دعا مي كردند » و نتيجه اش چه شد ؟ درهاي زندان باز شد ، پطرس رسول آزاد گرديد ، يهوديان مغلوب شدند ، هيروديس پادشاه « كرم او را خورد كه بمرد . اما كلام خدا نمو كرده ترقي يافت » ( آيه 23 و 24 ) آيا ما از قدرت سلاح فوق انساني دعاي خود آگاهي داريم ؟ آيا با جرات و با اقتدار ايمان كه نه فقط درخواست مي كند بلكه دستور مي دهد از آن استفاده مي كنيم ؟
اي خداوند ما را با جسارتي مقدس و اعتمادي فوق انساني مسح كن . خدا به دنبال انسان هاي بزرگ نيست ، بلكه افرادي را مي طلبد كه عظمت خدايشان را با بي پروايي ثابت كنند.
در دعاهايت مراقب باش كه خدا را محدود نكني ، نه فقط با كم ايماني ، بلكه با اين ذهنيت كه آنچه خدا مي تواند انجام بدهد را مي داني . منتظر باش كه خدا كارهايي بسيار ناممكن تر و بزرگتر از فكر و تصور تو انجام دهد.
هر بار كه مي خواهي دعا كني ، ا بتدا در آرامش او را در جلالش ستايش نما. فكر كن كه او چه كارها مي تواند انجام دهد ، و هم چنين با پذيرفتن تو در عيسي مسيح و شنيدن صداي تو به نام او چه قدر مسرور مي شود. از او چيزهاي بزرگ بطلب و منتظر باش تا بگيري .
اندرو موراي
سخنان زبانم و تفكر دلم منظور نظر تو باشد، اي خداوند كه صخره من و نجات دهنده من هستي