« اما خداوند در هيكل قدس خويش است ، پس تمامي جهان به حضور وي خاموش باشد . » ( حبقوق 2 : 20 )
دو هزار سال پيش ، در شهر آتن ، سياستمداري به نام فوسيون ، با خستگي منتظر بود تا آرايشگرش مباحثه اش را درباره اوضاع سياسي آتن با مشتري كه مشغول اصلاح صورتش بود به پايان رساند . وقتي نوبت به فوسيون رسيد ، آرايشگر از او پرسيد : « ميل داريد ريشتان را چگونه اصلاح كنم ؟ » فوسيون پاسخ داد : « در سكوت ! » . اين پاسخ ساده اغلب در ادبيات بزرگ جهان نقل قول شده است .
ما قرباني توطئه اي عليه سكوت هستيم ، سكوتي كه بدون آن ، زندگي روحاني امكان پذير نيست . ما هر روزه در معرض سر صداي اتومبيلها ، قطارها ، هواپيماها ، راديو ، تلويزيون، جاروبرقي ، ماشين ظرفشويي و دستگاههاي تهويه هستيم ، البته اگر از داد و فرياد بچه ها يا گفتار بزرگسالان صرف نظر كنيم .
مسيحياني را مي شناسم كه سالهاي متمادي در انزواي زندان در سكوت كامل سپري كرده اند . هنگامي كه به جامعه بازگشتند و گفتگوي مردم را شنيدند ، از بي محتوا بودن اغلب آنها شگفت زده شدند .
اگر ميل داريد به خدا برسيد ، نوعي سكوت را در اطراف خود ايجاد كنيد . بسياري از دستگاههاي مزاحم را فراموش كرده ، وارد خلوت خود شويد . يا اينكه به عزيزان خود بياموزيد كه در برخي ساعات سكوت را مراعات كنند .
اما سكوت كاملا ساكت نيست ! فرياد انسانهاي دردمند ، اشك رنجديدگان ، فرياد شوق واقعي ، غالب مباحثات صميمانه ، تعداد زيادي از موعظه ها ، و حقايق علمي در سكوتي نهفته شده اند كه شما را احاطه كرده است . مهم تر از همه ، صداي خدا را خواهيد شنيد . همانند عيسي كه شبهاي متمادي را بر روي كوههاي خاموش در دعا سپري كرد ، شما نيز اگر گوش فرادهيد ، منور خواهيد شد.
ریچارد ورمبراند
سخنان زبانم و تفكر دلم منظور نظر تو باشد، اي خداوند كه صخره من و نجات دهنده من هستي
May this words of my mouth and this meditation of my heart be pleasing in your sight, Lord, my rock and my redeemer. Amen