سلام و درود هاي مسيحايي ( 1 : 1 )
1 – روبرو شدن با مشكلات و فوايد آن ( 1 : 2 – 18 )
{jwplayer}http://www.busyweb.org/eichurch/Audio/01.mp3{/jwplayer}
الف : دريافت آنها به معني كمك در رشد روحاني ( 1 : 2 – 4 )
ب : دعا براي داشتن حكمت در روبرو شدن با آنها ( 1 : 9 – 12 )
ج : شادي نمودن در عمل آنها قرار گرفتن ( 1 : 9 – 12 )
د : تشخيص اختلاف بين امتحان شدن و در تجربه افتادن ( 1 : 13 – 18 )
2 – شنيدن كلام خدا و انجام دادن آن ( 1 : 19 – 27 )
3 – بي غرض و بي طرف بودن ونشان دادن آن ( 2 : 1 – 13 )
4 – ابراز ايمان كردن و اثبات آن ( 2 : 14 – 26 )
5 – تشخيص دام و تله و احتراز از آنها ( 3 : 1 – 5 : 6 )
الف : زبان سركش و ياغي ( 3 : 1 – 12 )
ب : حكمت غير روحاني ( 3 : 13 – 18 )
ج : رفتار گناه آلود ( 4 : 1 – 10 )
د : بر عليه برادر ( خواهر ) حرف زدن ( 4 : 11 – 12 )
ه : زندگي مغرورانه ( 4 : 13 – 17 )
و : توانگري خودخواهانه ( 5 : 7 – 11 )
6 – تقوا و پرهيزكاري و زندگي كردن با آنها ( 5 : 7 – 20 )
الف : صبر و تحمل و بردباري ( 5 : 7 – 11 )
ب : درستي و صداقت ساده ( 5 : 12 )
ج : دعاي غلبه اي براي شفاي شخص مريض ( 5 : 19 – 20 )
نويسنده : يعقوب
موضوع : ايمان كاري ( ايمان با عمل )
تاريخ نگارش : 45 – 49 ميلادي
زمينه :
از لفظ يعقوب متوجه مي شويم كه ايشان نامه خود را همانند يك نامه عمومي و مشخص به همه به نگارش آورده است و فقط براي كليساي محلي نوشته نشده است .
تهنيت ها و سلامهاي او براي دوازده قبيله اسرائيل كه در ميان ملل پخش شده اند ميباشد . ( 1 : 1 )
عطف به ( 2 : 19 و 21 ) متوجه مي شويم كه نامه به يهوديان مسيحي خارج از فلسطين نوشته شده است .
احتمال دارد كه ايمانداران جديد يهودي در اورشليم ، دريافت كننده اوليه اين نامه بوده اند كه بر اثر جفايي كه منجر بر شهيد شدن استيفان واقع گرديد ، به نقاط دور ( اعمال 1 : 8 ) همچون : فينيقه ، قبرس ، انطاكيه و نقاط دورتر پخش شدند . ( اعمال 11 : 19 )
نكات زير مي توانند بيانگر اين امر مهم باشند كه يعقوب همچون يك فرد ناظر بر كليساي اورشليم ، نامه خود را براي گوسفندان پراكنده كليساي خود مينويسد .
1 – تاكيد بر شاد بودن در شرايط سخت و جفا و تحمل آنها با استقامت . ( 1 : 2 – 12 )
2 – اطلاعات شخصي يعقوب در مورد پراكندگي ايمانداران .
3 – بكارگيري اقتدار خودش در متن نامه .
نكته برجسته نويسنده نامه در بكارگيري روش شناسايي خود مي باشد كه خود را به سادگي به عنوان يعقوب معرفي مي نمايد . ( 1 : 1 )
يعقوب كه برادر ناتني ( غلاطيان 1 : 19 ) ( متي 13 : 55 )( بر اساس اين آيه مي گويند كه او برادر بزرگ مسيح بوده است ) عيسي مسيح و ناظر و رهبر كليساي اورشليم بود خود را به سادگي مانند يك نويسنده معرفي مي نمايد .
{ ناتني چون عيسي خداوند از يوسف نبود بلكه خدا ( روح القدس ) }
سخنراني او در شوراي اورشليم ( اعمال 15 : 13 – 21 ) و همچنين تشريح و توصيف خود در جاهاي ديگر در عهد جديد :
( اعمال 12 : 17 ، 21 : 18 ، غلاطيان 1 : 19 ، 2 : 9 و 12 ، 1 قرنتيان 15 : 7 ) بيانگر شناسايي اين نويسنده مي باشد .
يعقوب به احتمال قوي نامه خود را در دهه 40 نوشته است . احتمال آن به دلايل زير مي باشد .
براي جمع شدن و برگزاري جلسات به معني كنيسه استفاده مي كند نه كليسا Synagoge يعقوب از كلمه (2 : 2 )
طبق وقايع نگار يهودي ( جوسفوس ) ، يعقوب برادر ناتني عيسي مسيح در سال 62 ميلادي در اورشليم شهيد شده است .
هدف از نوشتن اين نامه :
1 – تشويق ايمانداران پراكنده شده يهودي به اينكه : اگر در تجربيات مختلف قرار گرفته اند آنرا امتحان ايمان بدانند .
2 – بر حزر كردن آنها از تعليمات اشتباه در مورد نجات از ايمان .
3 – نصيحت و راهنمايي و تشويق ايمانداران و خوانندگان نامه بر داشتن ايمان درست و نيكوكارانه در زندگي ايماني خود با عيسي مسيح
ارزيابي :
اين نامه موضوعات مرتبط به زندگي يك مسيحي واقعي را در سطح گسترده اي پوشش مي دهد .
يعقوب در نامه خود اصرار بر تحمل و خوشي كامل در روبرو شدن ايمانداران با :
· مشكلات و فوايد آن ( 1 : 2 – 11 )
· مقاومت بر عليه وسوسه ( 1 : 12 – 18 )
· شنونده خوب و گوينده ملايم ( 1 : 19 – 27 )
· ايمان فعال در عمل و نه فقط اظهار پوچ و خالي ( 2 : 14 – 26 )
· اعلان خطر بر عليه گناهان زبان سركش ( 3 : 1 – 12 و 4 : 11 – 12 )
· حكمت دنيوي ( 3 : 13 – 16 )
· رفتار گناه آلود ( 4 : 1 – 10 )
· زندگي مغرورانه ( 4 : 13 – 17 )
· ثروت و دولت خود محورانه ( 5 : 1 – 6 ) مي گردد .
يعقوب رساله خود را با تاكيد بر صبر و بردباري ، دعا و اعلان معجزات به پايان مي رساند . ( 5 : 7 – 20 )
در پنج باب رساله يعقوب ، همآهنگي بين ايمان واقعي و زندگي خدا پسندانه مورد تاكيد قرار گرفته است .
ايمان واقعي :
· ايمان امتحان شده مي باشد ( 1 : 2 – 16 )
· ايمان فعال مي باشد ( 1 : 19 – 27 )
· ايماني است كه همسايه خودش را همچون خود محبت مي نمايد . ( 2 : 1 – 13 )
· ايماني است كه خودش را در اعمال نيكو نشان مي دهد . ( 2 : 14 – 26 )
· ايماني است كه همچون عنان و افسار ، زبان را كنترل مي نمايد . ( 3 : 1 – 12 )
· ايماني است كه حكمت خدا را مي طلبد . ( 3 : 13 – 18 )
· ايماني كه خود را همچون داور عادل به خدا مي سپارد . ( 4 : 1 – 12 )
· ايماني است كه در زندگي روز مره بر خدا توكل مي نمايد . ( 4 : 13 – 17 )
· ايماني است كه به خود محور بودن فكر نمي كند . ( 5 : 1 – 6 )
· ايماني است كه در دردها و رنجها وجفاها صبر و تحمل مي نمايد . ( 5 : 7 – 12 )
· ايماني است كه در دعا كردن سخت كوش مي باشد . ( 5 : 13 – 20 )
نكات برجسته و مخصوص :
7 نكته اساسي اين رساله را زينت مي بخشد :
1 – به احتمال قوي اولين كتاب نوشته شده در عهد جديد مي باشد .
2 – گرچه فقط 2 بار به نام مسيح ( 1 : 1 )(2 : 1 ) به عنوان منبع در اين نامه اشاره شده ، اما يادآور تعليمات مسيح شامل حدالقل 15 اشاره به وعظ بالاي كوه در اين نامه مي باشد كه بيشتر از تمام اشارات اين وعظ ( بالاي كوه ) در ساير نامه هاي عهد جديد مي باشد .
3 – اين نامه كه شامل 108 آيه مي باشد ، بيشتر از نصف اين آيات ، احكام و دستورات مي باشد .
4 – از خيلي جهات اين نامه به دلايل زير امثال عهد جديد مي باشد :
الف – پُر از اعلام حكمت الهي و دستور عمل ها براي زندگي واقعي و خالصانه زندگي مسيحايي است .
ب – به سبك مختصر و بي شاخ و دُم با اوامر و دستورات به هم پيوسته و روشن نوشته شده است .
5 – يعقوب نظاره گر هوشياري بر اعمال طبيعت و طبيعت سقوط كرده انسان مي باشد . او معمولاً دروس خود را از حالت اصلي موضوعات به همانگونه كه هستند در نامه خود به معرض نمايش مي گذارد به عنوان مثال : ( 3 : 1 – 12 )
6 – او در نامه خود بيشتر از هر نامه ديگر در عهد جديد اشاره بر رابطه ضروري بين ايمان و عمل كرده است . ( 2 : 14 – 26 )
7 – يعقوب در اصطلاح الهيات ، گاهاٌ عاموس عهد جديد ناميده شده است زيرا او نيز همچون عاموس با هدف قدرتمندي بر عليه بي عدالتي و نابرابري نشانه گيري مي نمايد .